Zowel de SP!TS als de METRO kopte maandag 24 februari op de voorpagina dat de wereld nog 57 jaar te gaan heeft, en dus in het jaar 2060 zal vergaan. Dit zou volgens de Britse krant "The Daily Telegraph" blijken uit nauwelijks bekende berekeningen van de Britse natuurkundige sir Isaac Newton (1643-1727) die ook theoloog en alchemist was.

 Een opbeurend bericht wat bij ons de geruststelling zou kunnen wekken dat het met een mogelijke wereld(?)oorlog niet zo'n vaart zal lopen. Aan de andere kant is via een haast grijs gekopieerde brief uit november 2002 half christelijk Nederland inmiddels op de hoogte gebracht over de spoedige wederkomst van Jezus en de daarmee samenhangende opname van de Gemeente.

 Twee tegenstrijdige berichten, vanuit twee totaal verschillende bronnen. Welke moeten we nu geloven? Nee, hierover doe ik geen uitspraak! Slaat u uw Bijbel maar op bij Lucas 21 vers 9. Wat dat betreft wordt er heel wat gespeculeerd in het christelijke wereldje.

 Volgens een via Internet verspreide kettingbrief zou de oorlog in Irak afgewend kunnen worden wanneer tienduizend (?) gelovigen in een eenparig bidden en vasten God hierom zouden smeken. Maar wat nu, als er maar negenduizend negenhonderd en negenennegentig gebeden de hemelpoort bereiken? En misschien is juist deze oorlog wel bedoeld als aanzet tot de Harmagedon van de jongste dag..... (1)

 Juist nu films zoals 'The Lord Of The Ring' kassuccessen zijn, is het met onze kennis van de onzienlijke wereld armoe troef. De strijd tussen goed en kwaad (..) speelt zich als een toneelstuk voor onze ogen af, zonder dat we er erg in hebben dat wijzelf het middelpunt ervan zijn. Niet voor niets roept Gods Woord ons op nuchter (..) te blijven, (2) opdat wij kunnen bidden!

 Dus toch bidden ?!?

 O.a. in de brief aan de Thessalonicenzen (3) vinden we aanwijzingen omtrent onze persoonlijke levenswandel, welke volgens mij in één lijn staan met b.v. de gebeurtenis van Hand.4. (lezen!)
Wij bevinden ons ecter in de (on-)fortuinlijke situatie het vervolg op de volgende bladzijde te kennen.

 Maar er is aanzienlijk meer geloof nodig voor zo'n moment zonder voorkennis, dan het aannemen van de feiten achteraf. Onze eerste liefde (althans de wenst daartoe) zou juist daarom meer betrekking moeten hebben op het ondernemen van geloofsdaden, dan naar het gelukzalige gevoel uit onze prille geloofstijd.

 Wanneer de roep van de bruidegom daadwerkelijk zal klinken, is het nog maar de vraag hoe wij zullen wakker (?) schrikken; Met of zonder lampolie! (4) Hoewel het een overduidelijke parabel is, haalt Jezus ook andere voorbeelden aan, zoals de beloning van de loonwerkers (5) en de werkers in de wijngaard. (6)

 Actief bezig te zijn in Zijn dienst op het moment van Zijn wederkomst; daar roept de Schrift ons toe op! Bemoedigd elkaar daarom met deze woorden: Jezus komt spoedig terug!

    Rev.Camp         [mrt'03]