Het was een Romeinse kiezer die de opmerking "Geef het volk brood en spelen" plaatste waarmee hij beoogde het volk bezig te houden om zelf ongemoeid aan de macht te blijven.

 Niet met de zelfde bedoeling (...?) maar wel met een gelijke uitwerking wordt de maatschappij van tegenwoordig zoet gehouden. Alleen al wat de media (met name de TV en Internet) ons biedt, kan ons zo in beslag nemen dat we dreigen aan de echt belangrijke zaken niet toe te komen. Nee, ik doel nog niet eens op de grote wereldgebeurtenissen, maar veeleer op ons eigen leefklimaat; ons geestelijk leefklimaat om precies te zijn.

 Net bekomen van de Millennium hype staan we weer met beide benen op de grond en maken een stille optelling van de schade; hier en daar wat software updates installeren op je PC en een kattebelletje op de videorecorder in verband met de datum instelling. Want zeg nu zelf, het is toch best wel meegevallen, ja toch?

 En daarmee is er ook weer tijd en aandacht om onze toekomst plannen uit de koelkast te halen. Oké, voor brood en spelen zullen we als christenen niet zo snel kiezen, maar lijnrecht tegenover dat brood en die spelen staat, als haast vanzelf sprekend; geen brood en niet spelen, wat zich al snel laat vertalen in de bijbelse expressie 'vasten'.

 Het is nu eenmaal een goede gewoonte om een oud jaar af te sluiten met dankbaarheid en een nieuw jaar te beginnen met een verwachtingsvol hart. Maar als we daarmee op vasten uitkomen dient dat wel dieper te gaan dan alleen een korte tijd afstand nemen van alledaagse beslommeringen. Het stelt ons de vraag: Hoe wil God dat ik zie. Geen zien in de zin van met je ogen kijken, maar profetisch kijken, visie hebben; Gods visie.

 Mijmeren doen we allemaal wel eens: Stel dat de Gemeente zó groeit in aantal, moeten we dan gaan verbouwen of omzien naar een nieuw onderkomen? Plannen maken is goed, het prikkelt ons tot nadenken! Met de wetenschap dat God de Bouwmeester is en de Heilige Geest de leidinggevende uitvoerder, bouwen wij op een fundament gelegd door de apostelen en profeten; Jezus Christus.

 Realiseert u zich dat zowel een apostel als een profeet in wezen een visionair is? Na het leggen van dat fundament is hun taak niet over. In het boek Handelingen lezen we dat de apostelen mensen aanstellen om taken over te nemen waardoor zij weer bewegingsruimte krijgen. Het zijn uiteindelijk niet die apostelen, maar de lokale apostelen, profeten, evangelisten, herders en leraars samen die de verantwoording gaan dragen voor de Gemeente. Niet de voorganger als duizendpoot, maar meerdere bezielde mensen. En lees voor 'bezielde' maar gerust 'vol van de Geest'. Dat is niet alleen maar op een groot podium 'in de bediening' zijn.

 Prediker waarschuwt: 'Indien openbaring ontbreekt, verwildert het volk.' (1) Visie en openbaring gaan dus hand in hand; ze versterken elkaar.

 De wereld draait voorlopig nog wel door, 'Want zoals zij in die dagen voor de zondvloed waren, etende en drinkende, huwende en ten huwelijk gevende, tot op de dag, waarop Noach in de ark ging' (2) zien en horen zij niets, vol als ze zijn met zichzelf.

 Als het God alleen te doen was geweest om ongelovigen te verdelgen was die zondvloed afdoende geweest. Maar Jezus rekende met de bron ervan af om zo juist mensen te redden! Voor zover begrijpen we het evangelie nog wel, maar snel zal bij ons de vraag boven komen: Hoe moeten wij dat in praktijk omzetten? Voor een antwoord op die vraag heb je openbaring, profetie, kennis, inzicht, enthousiasme, geborgenheid, kortom Visie nodig! Maar dat komt ons over het algemeen niet zomaar aanwaaien.

 Een periode van vaste? Niet voor de prestatie, noch als religieuze verplichting, maar om tijd vrij te zetten om achter Gods plan met mij, met u, met ons als christenen van deze tijd, te komen. Visie geeft 'verse' motivatie voor ons zijn in Hem.
In Brood en Wijn verbonden,

    Rev.Camp         [jan'00]