Wij vinden het tegenwoordig heel gewoon dat onze communicatie- middelen twee
richting verkeer hebben, we weten al niet beter. Je kunt elkaar elk moment van
het gesprek in de rede vallen. Tja, het is alleen de vraag of de ander jou ook
daadwerkelijk de ruimte geeft door te luisteren.
In vroegere tijden, en ook nog wel bij 27Mc bakkies en walkie-talkies, is het
nodig duidelijk aan te geven wanneer jij uitgesproken bent en de ander kan gaan
spreken. Dit wordt dan gedaan door het bericht met het woordje 'over' af te sluiten,
om daarmee aan te geven dat nu de ander mag gaan spreken en jij zal gaat luisteren.
Wanneer beiden partijen uiteindelijk klaar zijn met de communicatie wordt hiervoor
de uitdrukking 'over en uit' gebruikt.
Bidden wordt ook wel eens vergeleken met telefoneren, praten met God. En is het
niet geweldig dat we, in welke situatie we ons ook bevinden, zomaar alles mogen
zeggen tot onze hemelse Vader?
Over het algemeen beperken we onszelf daarbij tot momenten van gebed, bijvoorbeeld
onze stille tijd, bij het opstaan, voor de maaltijd, of andere gelegenheden, maar
God houdt geen siësta of pauze. Er zijn echter wel wat gebedsvoorwaarden; Zo moet
je wel geloven dat God bestaat en een beloner is voor wie Hem ernstig zoeken,
(1) en moet je geen omhaal van woorden gebruiken, zoals de
heidenen; want zij menen door hun veelheid van woorden verhoord te zullen worden.
(2)
Wat de beste plaats om te bidden is, geeft Jezus ons het advies hiervoor onze
'binnenkamer' te gebruiken; (3) Een plek waar we ons kunnen
concentreren. Immers, bidden is een intieme omgang met God!
Hoewel we het ons niet altijd bewust zijn, kun je gebed verdelen in categorieën,
zoals persoonlijk gebed, voorbede en aanbidding. Over elk van deze aspecten van
bidden is heel wat te zeggen, maar in het kader van deze column zou ik enkel
willen vragen; Kent ons gebed twee richting verkeer? Schakelen we wel eens bewust
over op luisteren, of eindigen we eenzijdig onze gebeden min of meer altijd direct
met 'over en uit' !?
Wanneer wij bidden, doen we er goed aan dit hardop te doen (vandaar die
binnenkamer) zodat we onze woorden en zinnen bewust vormen en niet (af)dwalen
met onze gedachten. Immers, ik zal bidden met mijn geest, maar ook bidden met
mijn verstand. (4)
Wanneer we bewust zijn dat gebed ook twee richtingverkeer kan zijn gaat er een hele
wereld voor ons open! Wat zou ik me anders moeten voorstellen bij; 'maar de Trooster,
de Heilige Geest, die de Vader zenden zal in mijn naam, die zal u alles leren en u te
binnen brengen al wat Ik u gezegd heb.'? (5)
Het hoeft niet altijd in grootse visioenen, dromen en gezichten (6)
te zijn waarmee God ons gebed beantwoord (al kan dat natuurlijk wel), maar het is
eerder die subtiele 'zachte stem' die pas tot ons kan doordringen wanneer we
deze hebben leren kennen door die intieme omgang met onze hemelse Vader.
En hoe intiem dit is lezen we o.a. in het hogepriesterlijk gebed van Jezus;
"Dan zult gij in mijn naam bidden en Ik zeg u niet, dat Ik de Vader voor u
vragen zal, want de Vader zelf heeft u lief, omdat gij Mij hebt liefgehad en
geloofd hebt, dat Ik van God ben uitgegaan." (7)
God houdt ziels veel van ons èn onze gebeden!
Twee richting verkeer is niet iets bovennatuurlijks of mystieks, maar heeft
alles te maken met relatie en is daarmee heel praktisch. Wij zijn gewend onze
gebeden af te sluiten met 'Amen', of 'In Jezus naam'. In wezen betekent dat
niets anders dan; 'Voor deze woorden sta ik in.' en 'Door Jezus' offer voor
mij mocht ik zonet vrij tot U komen.' Beide drukken uit dat het zojuist
uitgesproken gebed met heel ons hart en ziel en verstand en kracht
(8) tot stand is gekomen.
Wanneer we dus oprecht bidden en tijd en gelegenheid geven aan de Heilige
Geest, de Trooster, kan ons gebedsleven zich gaan ontwikkelen van één
richting naar twee richtingverkeer. Vindt u dat een wat profane of boute uitspraak?
De Bijbel staat anders bol van twee richting verkeer. Vooral deel twee; het
Nieuwe Testament. Lees maar!
Wat deze column betreft: Over en uit.
Rev.Camp [mrt'01]
