In onze jaartelling spreken we van tijd vóór (BC) en ná (AD) Christus. Maar theologisch gezien
zou je ook nog kunnen spreken van een tijdsperiode ertussen, namelijk de periode tijdens Jezus' aardse leven.
Waarom ik deze periode zo bijzonder vind? We lezen bijvoorbeeld dat Jezus vlak vóór zijn hemelvaart
zijn discipelen opdraagt in Jeruzalem te blijven om daar op de HG (*) te wachten.
(1) Maar elders lezen we dat Hij nog vóór zijn hemelvaart al op hen
blies en ze vervuld werden met de HG. (2) Ook zouden ze dan kracht ontvangen om
te genezen, (3) en ook dat hadden ze al eerder gedaan. (4)
Is hier sprake van wachten op iets wat ze al hadden ontvangen of op wat ze inmiddels niet meer bezaten?
Waarom ik juist deze passages aanhaal? Wel, met betrekking tot het ontvangen van de HG is er in
Evangelische kringen nogal wat verschil van mening. Ontvang je de HG in principe tijdens je bekering, of
tijdens je waterdoop, of dient er apart om gebeden te worden. Op zich zijn het vragen die stuk voor stuk
onderbouwd, maar net zo gemakkelijk weerlegd kunnen worden uit diverse Schriftgedeelten. Noemt Petrus in
zijn Pinkstertoespraak het ontvangen van de HG als logisch vervolg op de waterdoop, elders lezen we dat zijn
toehoorders spontaan de HG ontvangen en ze daarna alsnog gedoopt worden. (5) Of
wanneer we stellen dat de vervulling met de HG geen herhaling behoeft, dan lezen we prompt dat alle aanwezigen
(inclusief de apostelen) op een gegeven moment opnieuw vervuld worden met de HG. (6)
Ook de waterdoop kent verschillende invals-hoeken. In de evangeliën lezen we dat de discipelen eerst gehoor
geven aan de doop door Johannes (7), en ze daarna [tijdens hun rond-wandeling met
Jezus (8)] ook zelf dopen. (9)
Maar we lezen nergens over hun [eigen] herdoop na de kruisdood van Jezus, terwijl er - volgens hun eigen zeggen -
toch een wezenlijk verschil is tussen de doop van Johannes en Jezus. (10)
Kerkelijk gezien heeft de doop in de praktijk meer navolging gekregen in christelijke traditie dan in
bijbelse theologie (kinderdoop versus volwassen doop). De verschillende inzichten over de HG worden
vaak beargumenteerd aan de hand van bijbelse theorieën. Door bijvoorbeeld te stellen dat alleen de HG
van zonden kan overtuigen, zou daarmee bidden om de HG niet nodig zijn. Immers de HG is al aanwezig.....
Ook de link tussen waterdoop en HG, zoals in Petrus Pinksterpreek, wordt vaak als argument gebruikt.
De oplettende lezer zal bemerken dat Petrus wel deze voorwaarde stelt, maar dit niet als instant gevolg
genoteerd staat. (11) Weer anderen menen dat tongentaal niet een [eerste] bewijs
van het ontvangen van de HG hoeft te zijn. Toch wordt tongentaal wel gekenmerkt als een persoonlijke
gave tot opbouw van ons geloof..... (12) En nog maar niet te spreken over de
verschillen in uitleg betreffende de adviezen die Paulus geeft over het gebruik van tongentaal in de
Gemeente. (13)
Het klinkt misschien wat onbijbels, maar ik geef in deze de voorkeur aan de praktische bevinding.
Natuurlijk (..) wist ik van de HG, maar rond mijn eigen 'bekering' ging mijn aandacht in de eerste plaats
uit naar de waterdoop. Zover ik mij herinner is er bij mijn doop wel gebeden voor de HG, maar nadat er
verscheidene malen en in verschillende zettingen voor vervulling met de HG was gebeden, viel het mij
ten deel op mijn slaapkamer, alleen.
Had dit iets van doen met een bepaalde theorie of theologie? Nee!
Ik ben zondermeer van mening dat het alles met geloof te maken had en niet met een vast verwachtingspatroon.
Spreekt de Bijbel over ontvangen van de HG onder handoplegging, daarmee is de bedienende medechristen
niet de gever! (Ik denk dat het zelfde geld voor gebeds-genezing....) Zo er enige koppeling is tussen
ons eigen initiatief en het ontvangen van of vervulling met de HG, het merkbaar ontvangen van de HG is
door geloof alleen.
Wanneer we de HG als het ware stilzwijgend koppelen aan bekering, dan zien we in de praktijk vaak een
andere geestelijke ontwikkeling plaatsvinden van de persoon in kwestie dan wanneer we dit gekoppeld
zien aan bewust vragen en bidden om vervulling. En al zouden we alle theologische statements onderschrijven,
maar niet verwachtend zijn, dan gebeurt er ook niets.
Om deze reden zou ik eerder alle bijbelse varianten belichten om daarmee verwachting te wekken, dan hameren
op een bepaald leerstellig patroon. Door het laatste zou een 'jonge' christen alleen maar aan het twijfelen
kunnen raken. En wie twijfelt heeft per definitie al een probleem. (14)
Heeft de kerk met de meest juiste theologie het predikaat de enige ware kerk te zijn? Gelukkig niet,
want dan zou het verkrijgen van alle bijbelse beloften een kwestie zijn van een onderschrijvende
handtekening.....
Nee, de rechtvaardige zal leven uit geloof! (15)
Rev.Camp [jan'06]
