Vanuit een traditioneel christelijke achtergrond kan ik mij de standaard gebeden rond de maaltijd en
het slapen gaan nog levendig herinneren. Wat mij vooral is bijgebleven zijn het statige taalgebruik en behulpzame
rijmwoorden die in deze gebeden rijkelijk aanwezig waren. Een ander kenmerk was de veelal vragende vorm van deze gebeden.
Niet dat ik daar iets op tegen heb, maar het lijkt zo in contrast te staan met de bewoording van de zo genoemde 'vrije gebeden' van tegenwoordig.
Veel van de hedendaagse gebeden bevatten woorden van dankzegging alsof alles wat genoemd wordt al realiteit is,
dan wel elk moment in vervulling zal gaan. Toen ik daar zo over nadacht kwamen mij Bijbelteksten te binnen zoals; "...
laat bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God." (1) en "voedsel
dat God geschapen heeft om ... onder dankzegging te worden gegeten." (2) Al is dankzegging zeker op
z'n plaats en in lijn met; "Mijn God zal in al uw behoeften naar zijn rijkdom heerlijk voorzien, in Christus Jezus."
(3) toch hebben die 'met dankzegging' gebeden in mijn beleving een vrij hoog 'bij voorbaat dank' gehalte.
Maar is er wel degelijk een bijbelse grond voor dankgebeden. Toen Jezus tijdens die laatste maaltijd de dankzegging uitsprak
(4) gebruikte hij mogelijk de woorden; "Gezegend zijt Gij, Eeuwige, onze God, Koning van het wereld, die het brood
uit de aarde laat voortkomen..." (5) Met andere woorden; Door middel van dankzegging bedanken wij God voor Zijn
voorziening en dat wij er gebruik van mogen en kunnen maken.
Het in Engelstalige landen gebruikelijke uitspreken van een dankgebed ("saying grace") voor de maaltijd beoogt hetzelfde aspect.
Dat dit geen te veronachtzamen vanzelfsprekendheid is moge blijken uit die zin in het 'Onze Vader' waarin juist onze afhankelijkheid van Gods
voorziening tot uitdrukking komt; "Geef ons heden ons dagelijks brood." (6)
En hoe zit het met al die 'andere' gebeden? Zeker, we mogen situaties aan God voorleggen (7) of
eenvoudig-weg ergens om vragen. (8) Toch lijkt het wel of we met woorden van dankzegging onze onzekerheid over
het verkrijgen ervan willen overstemmen. Zelfs onze parate Bijbelkennis kan daar debet aan zijn. Want staat er niet geschreven dat iemand
die twijfelt niets zal ontvangen? (9) Door zo te redeneren werken we onszelf aardig in spagaat!
Ook moest ik denken aan Bijbel-leraar Yonggi Sho.
Door heel gedetailleerd om bepaalde voorwerpen te vragen meende hij een belangrijke sleutel voor gebed-verhoring te hebben gevonden.
Wanneer we de tekst "Zoek eerst het Koninkrijk van God en al het andere krijgt u bovendien." (10)
binnen zijn context lezen, zien we dat het daar niet gaat om het krijgen, maar waar onze aandacht primair naar uit zou moeten gaan.
En de alom bekende psalm 23 spreekt over een herder die z'n schapen naar groene weiden leidt (11) , maar er staat
niet dat ze daar gevoederd zullen worden. Ons ontvangen heeft van doen met relatie en niet met verdiensten.
Wanneer u voor de verandering een volgende keer uw lunch-broodje eens 'met dankzegging' letterlijk door midden breekt,
kan dat een heel praktische licht werpen op Jezus vraag tijdens Zijn laatste maaltijd... (12) Alleen al vanuit
de beleefdheidsvorm stijgt een persoonlijke dankzegging ver uit boven een formeel "bij voorbaat dank"! Toch?
Rev.Camp
[mrt'11]
