Elke grote vinding is ooit ontstaan aan de keukentafel; zo ook Internet. De allereerste computers waren nog gebouwd met radiobuizen (1) en het eerste theoretische model was zelfs volledig mechanisch. (2) Toen de eerste bruikbare en betaalbare computers met Integrated Circuits op de markt kwamen, (3) kwam ook de behoefte om onderling informatie uit te kunnen wisselen over een soort van netwerk.
Dit 'DARPA' netwerk (4) is de basis geworden voor ons huidige Internet. Alle computers van dit netwerk hebben een uniek nummer: hun IP-adres. Toen het aantal computers nog te overzien was werd gebruik gemaakt van een soort "telefoonboek" waarin de relatie te vinden was tussen de instelling, het bedrijf of de gebruiker en het IP-adres van de betreffende computer.
In 1983 was het aantal computers dermate toegenomen dat hiervoor een service (een dienst) in het leven werd geroepen met de afkorting DNS, wat staat voor Domain Name Server. Deze dienst werd ingezet met de kennis en techniek van die tijd en sindsdien is deze DNS dienst amper geëvalueerd omdat het ook moest kunnen blijven werken met 'oude' computers; Een begrip wat we downwards compatibel noemen. (5)
Zodra we verbonden zijn met het Internet en een website willen bezoeken verzenden wij, door het intypen van de website een DNS verzoek voor deze website.
Dit DNS verzoek geeft ons het IP adres van de betreffende computer waarmee de verbinding gelegd kan worden met de computer die de website huisvest.
Tot zover niets verontrustend omdat de DNS diensten worden onderhouden door gerenommeerde instanties die hun informatie met elkaar delen om zo de website-namen uniek te houden. Anders wordt het wanneer we onze verbinding met Internet laten lopen via Wifi. Het DNS verzoek loopt dan via een Wifi Acces Punt en dat "doosje" valt niet onder de beveiliging van de provider of de DNS instanties. Met andere woorden; zo'n Wifi Acces Punt zou simpelweg een DNS bericht kunnen onderscheppen en zelf een gemanipuleerd antwoord kunnen terugsturen.
Dit verschijnsel kennen we van hotels, campings, McDonald's, etc. Hoewel we verbonden zijn met het internet krijgen we geen toegang voordat we akkoord zijn gegaan met bepaalde voorwaarden... We noemen dit "Captive Portals", of een gevangenschap. De eenvoud van het DNS protocol maakt het daarmee ook kwetsbaar. Kwaadwillenden kunnen een ons vertrouwd Acces Punt ook nabootsen middels zo'n Captive Portal terwijl het ons schijnbaar 'gewoon' internet toegang geeft. Het Acces Punt wordt zo een "man in the middle", een tussenpersoon, die met al onze berichten kan meelezen.
Zelfs bij beveiligde HTTPS (6) verbindingen is het een kwestie van de code kraken binnen de tijd dat deze actief is. Daar heb je wel een heel krachtige processors voor nodig, dus dat is niet realistisch. Maar het HTTPS icoontje kan ook gefaket worden en dan wisselen we informatie uit zonder codering. Maar de website die wij bezoeken praat toch HTTPS naar ons, zult u zeggen!
Inderdaad, maar bij het inloggen worden we gewoon eenmalig voor de gek gehouden, waarna we de melding "fout in naam of password" krijgen en daarmee zogenaamd een tweede kans krijgen. Feitelijk is dat voor de echte website onze eerste benadering, want ondertussen hebben we onze naam en password wel weggegeven aan het Liegbeest.
Geen instantie die daar iets tegen kan doen, behalve ons op het hart drukken dat wij zelf verantwoordelijk zijn voor ons internet gebruik. En dan heb ik het nog niet eens over phishingmail, identiteitsfraude of gefingeerde WhatsApp berichten. Een oud spreekwoord geldt nog steeds: "Een gewaarschuwd mens telt voor twee!" Dus wees beducht voor het Liegbeest!
Ik moet vaak lachen om complot theorieën; bijvoorbeeld dat www zou staat voor 666 omdat de 'W' de zesde letter van het Hebreeuwse alfabet is. (7) Maar dat het Internet een grote rol gaat spelen bij de Bijbelse antichrist (8) vind ik toch wel aannemelijk. Kunnen wij (als maatschappij) nog leven zonder Internet en hebben we zelf (!) niet al onze privé informatie aan de Big Tech (9) gegeven? Hoe spijtvol we ook kunnen zijn, het valt niet meer terug te draaien. Wat dat betreft bevinden we ons letterlijk in een soort Captive Portal, slim gelokt door datzelfde Liegbeest.
Rev.Camp
[mei'20]
